De Nieuwe Zaal kan terugkijken op een zeer geslaagd openingsweekend. Vrijdagavond lazen tal van geselecteerde sprekers hun nieuwjaarsbrief voor met goede wensen en voornemens voor de nieuwe culturele speler in de Hasseltse binnenstad. En voor een bomvolle zaal, niet te vergeten.
Naast Stijn Devillé, Adriaan Van Aken, Sara Vertongen en Christophe Aussems en Els Theunis, allen artistieke leiders van Het Nieuwstedelijk mochten bijvoorbeeld ook schepen van Cultuur Karolien Mondelaers, zakelijk coördinator van Vonk vzw Lies Serdons, UCLL directeur Marc Vandewalle en artistiek directeur van Z33 Jan Boelen op de stoel gaan staan met hun brief. En waren er ook drie deelnemers van de Hasseltse tak van Publiek Aan Zet aan het woord om de laagdrempeligheid van cultuur nog eens te benadrukken.
Elk van de sprekers bracht een eigen voordrachtstijl mee waarbij sommigen zich aan een heel vrije interpretatie waagden – denk aan een lange opsomming van ‘Beste’ gevolgd door een voornaam om aan zoveel mogelijk woorden te geraken of een kopstand-wens. Elke brieflezer overhandigde zijn of haar exemplaar nadien aan Huub Horniks, leerling van kindercampus De Hazelaar die pal naast De Nieuwe Zaal ligt. Voor de initiatiefnemers symboliseert Huub immers het publiek van de toekomst.
Als afsluiter stond de volledige crew van Het Nieuwstedelijk als koor op het podium. Acteur Tom Van Bauwel zong voor bij ‘Why we build the wall’, een protestsong die geschreven werd door Anaïs Mitchell en tijdens Occupy London gezongen werd. Later nam Billy Bragg het nummer over op zijn laatste mini-album ‘Bridges Not Walls’, waar Adriaan Van Aken van Het Nieuwstedelijk het dan weer ontdekte. Het nummer gaat over muren die overal letterlijk gebouwd worden, zoals tussen Israël en Palestina of tussen de VS en Mexico, of over muren die minder zichtbaar zijn en de vorm van extreem strenge grenscontroles aannemen bijvoorbeeld, zoals tussen Dover en Calais. Van Aken moest daaraan denken bij de afbraak van een tussenmuur, nodig om De Nieuwe Zaal te realiseren.
Na het officiële deel kregen Rudy Trouvé en Mauro Pawlowski als eerste performers de zaalpremière. Trouvé is al jaren één van de huismuzikanten bij Het Nieuwstedelijk en werkt volop aan een nieuwe multimediale productie die in het najaar zal worden voorgesteld. Mauro van zijn kant werkt mee aan het muzikale gedeelte van die nieuwe show.
Beide heren hebben bovendien niet veel nodig voor een heel unieke, aparte show met een vette eigen smoel: een gitaar – of eigenlijk een verscheidenheid aan instrumenten -, een projectiescherm en een podium. Hun hersenwerking (vooral die van Mauro) is ondefinieerbaar en onnavolgbaar, dat is intussen algemeen geweten, maar ze spuit wel verrassende soundscapes en straffe songs, al dan niet in combinatie. Op het podium voel je bovendien een duidelijke klik tussen de twee, daar kan niemand omheen. En dan gebeuren er al eens zeer boeiende dingen. Zeer straf concert.
Dit was de derde en voorlopig laatste voorstelling van deze specifieke show, vertelde Rudy nadien, die voor deze gelegenheid weer maar eens andere ‘nummers’ meekreeg. Hij werd trouwens heel even vakkundig verrast door Mauro: de manier waarop die een “waargebeurd verhaal over een ontmoeting met een hoer met een glazen oog in Salzburg” bracht, was zo’n korte breinkronkel waar zelfs Monty Python van onder de indruk zou geraken. Enkel Mauro is in staat om iets van dat kaliber uit een mouw te schudden of zelfs ter plekke te improviseren. Zien is geloven, uitleggen onmogelijk. Trouvé lachte schuddebuikend op zijn stoel, de rest van de zaal zat met open mond.
Zaterdagavond was de eerste theatervoorstelling ‘Esperanto’ ook een flink succes. Een honderdtal mensen kwamen meteen de voorstelling bijwonen, wat directeur Stijn Devillé een zeer tevreden man maakte. “Als je denkt dat een eerdere voorstelling maar 45 man trok, vind ik dit inderdaad wel een mooie opkomst”, vertelde hij nadien. Het stuk vertelt het verhaal van twee vrijwilligers in een vluchtelingenkamp die vol idealisme aan de slag gaan om een verschil te maken maar al vlug op grenzen botsen. Voorlopig staat het niet meer in de planning, maar wie weet. Daar dient De Nieuwe Zaal namelijk voor, om sommige voorbije stukken met een bepaalde regelmaat terug te brengen.
Audioman Lucas Derycke verwerkte voor ‘Esperanto’ zijn eigen ervaringen in een Grieks vluchtenlingenkamp en vulde die aan met een flinke brok geluid. Hij speelde na de show nog een zeer fijn caféconcert met zijn eigen band Be Irving. Denk aan een sound “in het niemandsland tussen Damon Albarn, Beach House en Sparklehorse”.
Dus de stekker zit erin. De Nieuwe Zaal is open. En hoe energiebewust iedereen ook probeert te zijn tegenwoordig: de kans is groot dat zelfs een schepen van duurzaamheid een oogje dichtknijpt wanneer deze stroom langzaam doorheen de binnenstad lekt. (ds)
Fotograaf Boumediene Belbachir maakte sfeerbeelden van vrijdagavond en stelde die aan ons ter beschikking. Waarvoor dank! Scroll dus vooral verder en nodig uzelf gerust uit voor een van de volgende activiteiten. (alle volgende foto’s © Boumediene Belbachir)
