Wij, Belgen, maken het ons precies graag ingewikkeld. En hoe langer dat het duurt om het ons gemakkelijker te maken, hoe beter bovendien.
Neem nu betalen met de kaart. Als de winkelier überhaupt een terminal heeft staan en geen 50 cent vraagt bovenop het bedrag. Of ik wel zeker ben dat ik met kaart wil betalen? Als er een beep te horen is, mag ik mijn code pas ingeven. “En zeker niet vergeten op de groene knop te duwen. Oh? Het werkt niet… Mag ik uw kaart even zien?”. Ik zal zelf wel eens over mijn chip wrijven, ja. Ik zal ook eens in uw ATOS-terminal blazen, want daar zal het waarschijnlijk wel aan liggen. “Ja, het is me toch allemaal wat, die technologie, hé.”
Als ik dan kort mijn Apple Watch tegen die terminal houd en twee seconden later komt een ticketje uit de kassa dat de betaling bevestigt, dan gaan de poppen aan het dansen. Met uitpuilende ogen staren ze me aan. Ik vermoed dat er elk moment een paar Spanjaarden uit de kast springen om die hekserij uit mij te martelen.
Toegegeven, ik ben altijd een voorloper geweest als het over technologie gaat. Onlangs heb ik via een Brits boon-account een virtuele MasterCard aangemaakt zodat ik hier kan betalen met Apple Pay. Que? Tien jaar geleden vroegen mensen al of ik mijn computer mee had wanneer ik online was op een andere plek dan thuis. “Nee, ik heb een iPhone. En ja, ik kan overal op het internet.” Dat is intussen bijna ingeburgerd. Maar Apple Pay en contactless betalen, dat gaat er precies nog niet helemaal in.
Twee jaar geleden, op een prachtige zomerdag, liep ik in Praag rond. Iets kopen? Mensen keken raar op dat ik geen contactless gebruikte. “Cash? Als het echt moet.” Tsjechië associeer je nog altijd met restanten uit het oostblok, een schattig boerderijtje waar de tijd is blijven stilstaan. Maar niets is minder waar. Daar is de tijd niet blijven stilstaan, hier wel. Het verbaast me bijna dat het carbonpapier niet wordt bovengehaald wanneer je iets met Visa betaalt. Het is trouwens KBC die als eerste bank NFC-kaarten (Near Field Communication) aanbiedt in België. Als ik vertel dat net die bank een van de grootste van Tsjechië is, wordt misschien een en ander duidelijk.
In London kan je vandaag perfect met een smartwatch of -phone betalen voor een ritje op de bus of tram. Hier zijn we er na acht jaar nog altijd niet in geslaagd om de Mobib-kaart (een aangekochte technologie trouwens) als standaard uit te rollen over het openbaar vervoer.
We zullen nog maar wat wachten op onze contactloze toekomst zeker? Want dat is misschien onze échte nationale sport. Wachten. (kvds)
